1 mei viering in Utrecht: een impressie.

Nieuws Opinie
door poejesh

KSU banner tegenover Utrecht School of Economics waar de toekomstige Neo-Liberale economen worden opgeleid!

Vandaag, 1 mei, de dag van de arbeid, zijn er overal in de wereld demonstraties gehouden, enerzijds om te vieren wat men d.m.v. arbeidsstrijd heeft bereikt (8 urige werkdag, afschaffing kinderarbeid etc.) en anderzijds om aandacht te vragen voor de vele problemen in de wereld welk een sociale oplossing vereisen, zoals de asociale bezuinigingen op onderwijs, gezondheidszorg en het openbaar vervoer, de sloop van sociale huurwoningen etc. Ook in Utrecht was een demonstratie en natuurlijk was KSU erbij.

We verzamelden met zijn allen bij station Utrecht Zuilen en de plan was om vanaf daar, via de Amsterdamsestraatweg en Oudennoord, naar de stadsschouwburg te lopen. Maar al snel sloeg de sfeer om toen de politie de demonstratie blokkeerde omdat sommige demonstranten hun gezichten bedekten. De demonstranten weigerden om hun demonstratierecht op te geven en duwden door de politie linie heen. Wat te verwachten was gebeurde ook. Ondanks de agressieve houding van de demonstranten reageerde de politie buitenproportioneel en al snel waren er 15 ME bussen om ons heen.

KSU spreekt!!!!!

Al snel was elke democratische recht op demonstratie naar de maan. Niemand mocht de demonstratie in of uit, dus ook niet omstanders die zich bij de demonstratie wilden aansluiten. Daarnaast vielen de stillen (politie in burger) van tijd tot tijd zonder enig duidelijke reden de demonstratie aan en arresteerden iemand. In totaal zijn er zo 16 mensen gearresteerd en een aantal van hen moest naar het ziekenhuis. Zelfs de omstanders waren verontwaardigd over hoe overdreven repressief de politie reageerde. Maar de demonstratie ging alsnog door en uiteindelijk bereikten we onze eindpunt. Al met al een strijdbare dag met een zeer grimmige sfeer en veel repressie en ik ben blij dat de Utrechtse bevolking heeft kunnen zien hoe de ‘democratische rechtsstaat’ in praktijk werkt wanneer men haar niet klakkeloos aanneemt.

______________________________________

Meer:

– Een verslag door medeorganisator doorbraak (inclusief filmpjes)
– Een verslag door Peter Storm en Yvonne
– Een artikel in “De Nieuwe Utrechter“.
– Indymedia heeft hier en hier nog wat meer informatie.
– Een radio-interview met Doorbraak-activist Harko Wubs.
– Een aanklacht door Chris Verweij op Facebook.
– Een fotoverslag van Ramon Mosterd.

– Oproep demo tegen politiegeweld 12 mei
– Kort verslag demo tegen politiegeweld 12 mei

220 thoughts on “1 mei viering in Utrecht: een impressie.”

  1. Iets dergelijks heb ik eerder meegemaakt in Den Haag met een demonstratie tegen de bezuinigingen op de kunstsector. Partner en vriendin waren erg ontdaan van de dreiging en intimidatie die van de overkill aan politiemacht uitging. Democratie? Belangenbehartiging van de rijken zul je bedoelen!
    Ga door met jullie strijd, en zoek samenwerking met linkse politieke partijen, vakbonden, belangenorganisaties, volksbewegingen, enz. enz. Eendracht maakt macht.

  2. En het meenemen van biljartballen in sokken had natuurlijk niets te maken met het optreden van de politie. Op het moment dat enkele van jullie het gezicht bedekken en dat weigeren te laten zien geeft het mij een veilig gevoel dat de politie en ME de hele tocht is meegelopen. Jullie zijn bij langs de deur gelopen vanmiddag en verbeter mij als ik het verkeerd gezien heb, maar op een van de spandoeken stond de leus: ik werk voor niemand. Mooie stelling op de dag voor de arbeid.

    • Beste tim. 1. De demo had geen enkele intentie om willekeurig huizen aan te vallen. 2. De bewering dat biljartballen in sokken zijn meegenomen is een bewering van de politie 3. De meeste gezichtsbedekking zag ik bij ME, niet bij demonstranten. 4. Op het moment dat een stilstaande groep demonstranten meerdere keren hardhandig door undercovers en ME’ers wordt geslagen, geeft me dat een onveilig gevoel. 5. “ik werk voor niemand”, is een kritiek op loonslavernij, niet op werk in het algemeen.

      • Beste Anton, ik heb totaal geen angst gehad dat jullie huizen zouden aanvallen. Bovendien berust ik mijn mening op wat het nieuws verslaat en wat ik zelf heb gezien. Ik wil benadrukken dat ik het met veel van de standpunten van de overheid en de besluiten die ze nemen het ook stellig niet eens ben. Alleen dat wat ik lees (bedekken van gezichten en meenemen van ‘verboden waren’) en wat ik ook zag (veel mensen met met capuchon) zijn voor mij signalen dat niet iedereen even zuivere bedoelingen heeft gehad. Beste Anton, ken jij de 250 aanwezigen allemaal persoonlijk? Weet jij van elk individu de ware beweegredenen om mee te lopen met de demonstratie? Ik begrijp best jullie beweegredenen (vanuit de KSU) om deze tocht te organiseren, veel van de punten van de KSU over onderwijs snijden zeer zeker hout. Mijn reactie op bovenstaand bericht is dan ook vanuit mijn overtuiging dat er altijd twee kanten zijn aan een verhaal. Ik vind persoonlijk dat je best mag wijzen naar het felle optreden van de politie, ik heb daar zelf ook persoonlijke ervaring mee. Maar ik vind toch dat de hand ook best in eigen boezem mag worden gestoken als het neerkomt op een bepaalde uitstraling die een aantal van jullie wekken. Op deze manier maken jullie de verwachting van de politie alleen maar waar. Ghandi bracht verandering door middel van geweldloosheid, hij is het voorbeeld dat opruiende teksten niet nodig zijn. Openheid is de sleutel, de jongens die kiezen voor geslotenheid (dus onherkenbaarheid) verpesten mijn visie over jullie demonstratie, en daarmee voor een deel mijn sympathie. En ik denk met mij vele anderen.

    • Ja, uitstraling, capuchons, zwarte kleding, ok. Ook ik ben ertegen dat links-activisme een gesloten subscene is of lijkt.

      Maar 2 dingen waar ik ook op tegen ben:
      1. Dat mensen op basis van hun uitstraling in mekaar worden gemept. 2. Dat mogelijke sympathisanten zich niet aansluiten vanwege de uitstraling van personen. Dat is aan jezelf natuurlijk, maar: om nou meteen te concluderen dat, omdat er mensen capuchons ophebben, demonstranten uitzijn op geweld (dat bleek op geen enkel moment afgelopen zondag), en je dan, ondanks eventuele sympathie voor standpunten, niet aan te sluiten bij een protest, is toch ook niet echt constructief? Stel dat iedereen in India destijds zich had laten afschrikken door de vreemde verschijning van gandhi, ondanks steun voor zijn politieke programma. Wat was er dan bereikt? Niet dat een dhoti hetzelfde is als een capuchon maar toch..
      g, A

  3. ik denk dat Tim graag heeft dat ze voor hem werken, voor zo laag mogelijk loon, en dan in mekaar gehengst worden als ze daartegen zouden protesteren…

  4. Pingback: Politie poogt sociaal protest onmogelijk te maken | Doorbraak.eu

  5. N.a.v. het repressieve geweld tegen de betogers in Utrecht.
    De arbeidersklasse draagt in principe geen geweld in zich.

    Op 1 mei heeft het repressieapparaat van de Nederlandse staat in Utrecht laten zien wat de andere kant is van het gezicht van een burgerlijke democratie. Niks geen vrijheid van meningsuiting, niks geen vrijheid van vereniging of vergadering, als het erop aan komt en de bourgeoisie geconfronteerd word met grote sociale bewegingen die haar macht bedreigen en de staat dreigen te vernietigen, valt ze net zo gemakkelijk terug op meest barbaarse vormen van repressie. Dat is waarvan de gebeurtenissen op 1 mei in Utrecht ons een voorafschaduwing hebben laten zien. Hiermee is geenszins gezegd dat de 250 demonstranten in Utrecht een bedreiging vormden voor de politieke macht van de heersende klasse. Het is voor ons allemaal beter om dat meteen maar uit ons hoofd te zetten. Want voor de bourgeoisie en haar staatsapparaat was de “optocht” van een paar honderd jongeren niet iets om van te schrikken en mogelijk zelfs een goede gelegenheid om haar repressie-apparaat weer eens in een daadwerkelijke praktijksituatie te testen.

    Waar moet de staat haar repressie-apparaat dan voor testen? Voor de sociale onrust die over de hele wereld steeds breder en omvangrijker wordt en ook Nederland niet onberoerd zal laten. Deze sociale onrust zal ze, zoals een “goede democratie betaamt” voornamelijk tegemoet treden met indoctrinatie, manipulatie, manoeuvres, misleiding en het aanpraten van illusies. Maar daar waar deze middelen tekort schieten, of daar waar deze middelen een aanvulling behoeven, moet ze haar repressie-apparaat achter de hand hebben om bij te springen. Zo werkt de democratische dictatuur waarin wij leven.

    Om te kunnen bevatten tegen welke achtergrond de gewelddadige confrontatie tussen de repressie van de staat en de betogers in Utrecht op 1 mei jongstleden begrepen moet worden, is een het beste om even terug te keren naar de gebeurtenissen die plaatsvonden in het voorjaar van 2006 in Frankrijk. Want die kunnen ons het beste laten zien wat het verschil is tussen, aan de ene kant, het optreden van (voornamelijk) jongeren op het terrein van de arbeidersklasse tegen de uitbuiting, de burgerlijke staat en haar repressieapparaat en, aan de andere kant, zij die tot het ‘einde’ door wilden gaan in een eventuele, maar hopeloze poging de respressiekrachten tot het uiterste te drijven.

    Toen de regering toegaf en zijn totaal onbillijk wetsontwerp introk, begreep de grote meerderheid van diegenen, die aan de strijd hadden deelgenomen, dat de strijd tijdelijk ten einde gekomen was, en dat deze in zijn huidige vorm beëindigd was. De tijd was gekomen om met z’n allen over de ontwikkeling van de strijd te debatteren teneinde er de wezenlijke lessen uit te kunnen trekken. Deze collectieve overdenking kon echter alleen maar plaatsvinden, als er onder de deelnemers aan die strijd dezelfde instelling van solidariteit kameraadschappelijkheid en eenheid behouden bleef, die er ook in de strijd was. Gedurende weken was er een waardige en voorbeeldige strijd gevoerd, met de organisatie van algemene vergaderingen, door een fractie van de arbeidersklasse, die van zichzelf geen geweld in zich draagt en ook niet hoefde te gebruiken.

    Kleine minderheden die desondanks, middels blokkades, ‘kost wat kost tot het uiterste wilden gaan’ leverden een strijd in de achterhoede. Hun acties waren, hoe dan ook, gedoemd te mislukken en riskeerden alleen maar verdeeldheid en spanningen op te roepen. Zoals gebeurde in de vakbondsdemonstratie van 16 maart waarin ‘kamikaze-achtige personen’ de demonstratie mochten binnendringen om hun kat-en-muis-spelletjes met de CRS (Franse oproerpolitie) te spelen. Daardoor konden de CRS er nog eens lustig op los slaan en hun boevenwagens vullen. De doordringende beelden van deze gewelddadige confrontaties leidde er vooral toe dat de angst voor de grote manifestatie van 18 maart toenam. Het resultaat was dat veel arbeiders en jongeren, die van plan waren om er aan deel te nemen, ervan terugschrokken uit angst betrokken te raken in dezelfde soort van gewelddadigheden.

    arjan

  6. @Tim,
    Ik had inderdaad een masker voor. Dat doe ik om te voorkomen, dat de politie mij ongewild filmt. Dit gaat ook in tegen het recht op vrije meningsuiting. Je hebt namelijk het recht om voor je mening uit te komen, zonder geregistreerd te worden. Dit is verschillende malen bevestigd in uitspraken van rechters. Net zoals de rotterdamse rechter vorige week heeft gezegd, dat spandoeken en vlaggen deel uit maken van het demonstratierecht, en dat stokken een wezenlijk onderdeel van spandoeken en vlaggen uitmaken.

    De media waar jij naar verwijst, hebben alleen het politiebericht overgenomen, waarin natuurlijk niks over provocaties van politiezijde wordt gezegd. De enige journalist die aanwezig was, heeft een geheel ander verhaal geschreven, http://dnu.nu/artikel/4394-politie-zet-overmacht-tegen-1-mei-optocht. Mijns inziens een stuk wat beide kanten belicht.

    En ja, een geweldloze oplossing is beter wordt ons geleerd, en toch sta je dan elke keer weer tegenover honden, paarden, schilden, knuppels, pepperspray en gepantserde bussen.
    Zoals als Max Stirner al zei; “Het geweld van de staat noemt men wet, en geweld van het individu misdaad.”

  7. De “dag van de arbeid” is begonnen als strijd voor het verkórten van de arbeidsdag, van 10, 12, soms 16 uur tot 8 uur. Dat wilden arbeiders, omdat ze mínder loonslavernij wilden. De dag van de arbeid is dus begonnen, niet als verheerlijking van arbeid maar als strijd voor de radicale ínperking ervan.

    Tegen die achtergrond is de opmerking op het spandoek waar Im zich aan stoorde: “Ik werk voor niemand”, misschien wat beter te plaatsen. Ik wil óók een wereld waarin we niet meer gedwongen woirden voor wie dan ook te werken, alleen nog in volle vrijheid, voor elkaar.

    Los daarvan: wat je ook van leus X, Y of Z mag denken, er is ook nog zoiets als vrijheid van meningsuiting. Enige rechtvaardiging of begrip voor de politieterreur op deze basis is volslagen misplaatst.

    Dan nog de biljartballen. Het is hilarisch om te zien hoe de politie zo’n excuus weet te bedenken. maar het is schokkend om te zien dat mensen die bewering overnemen, presenteren als feit, en op die basis het politieingrijpen begrijpelijk vinden. Staatspropaganda is iets anders dan journalistiek.

    Mijn eigen ervaringen staan overigens te lezen op http://peterstormschrijft.wordpress.com/2011/05/02/1-mei-surrealisme-in-utrecht/

  8. Pingback: Donderdag 12 mei: DEMO! tegen politiegeweld (Utrecht) « Kritische Studenten Utrecht

  9. Pingback: Kort verslag demo tegen politiegeweld! « Kritische Studenten Utrecht

Comments are closed.