In november 2012 is bij uitgeverij de Geus de literaire roman De Keisnijders uitgegeven. Krantje Boord interviewt Pieter de Buysser over zijn debuutroman.

In De Keisnijders hebben we te maken met een uchronie; het kapitalisme is oud geworden en heeft ten langen leste haar flitsende imago verloren. Het Amerikaanse Tijdperk is voorbij, haar wereldheerschappij nog slechts een herinnering, en het zwaartepunt van de wereldeconomie is naar Azië verschoven. Vijfenzeventig jaar na het afbreken van de muur leven vier oudere mensen rondom een grote ronde muur in het hart van Berlijn. De vier ouderen staan bekend als de keisnijders en voor een halve eeuw is het leven rond de muur een bron van nieuwe gebruiken, verhalen en bewegingen. Het verhaal begint wanneer vier kinderen (Marthe, Anouk, Jules en Peter) bij de muur verschijnen. Ze hebben over de ouderen en hun muur gehoord, gelezen en gedroomd.

Krantje Boord: Wat is voor jou de belangrijkste aanleiding geweest om De Keisnijders te schrijven?

Pieter de Buysser: Het verlangen om in één vloeiende beweging een kei door midden te snijden. Handig is het niet om met zoiets opgezadeld te zitten, dus vroeg ik me af waar dat verlangen vandaan kwam. De hoop de oorsprong ervan te kunnen traceren ging gepaard met de redelijke verwachting om dat wat intussen was uitgegroeid tot een probleem met wortel en al uit te kunnen roeien. Dat is jammerlijk mislukt. Er is weliswaar een kei uit mijn schedel gesneden, er ligt nu een bloedmooie hardcover in de winkelrekken en Marthe, Jules, Peter en Anouk leven, maar de fundamentele ontevredenheid met de dingen zoals ze zijn, met de kei zoals hij is, blijft.

Krantje Boord: Het leven rond de muur doet soms denken aan dat van vrije gemeenschappen als Ruigoord, Slab City en Twin Oaks. Zijn dergelijke sociale experimenten een inspiratiebron voor je geweest?

Pieter de Buysser: Zeker, maar ook sociale experimenten uit vroegere periodes van de geschiedenis, maar allicht nog het meest inspirerend zijn die experimenten die literair gebleven zijn. Deze hebben, denk ik, op een meer indringende manier het doen en laten bepaald dan de experimenten die zonder pardon zijn gematerialiseerd. Er is een rijke traditie van utopische romans en geschriften, maar er is een kapitaal verschil met De Keisnijders. In de vertrouwde utopische verhalen en experimenten bestaat de utopie uit een eiland, een afzondering. De Utopia van Thomas More was een eiland, en dat eilanddenken heeft zich doorgezet, Ruigoord, bijvoorbeeld, was een eiland. De utopie is de uitzondering, de afzondering, en in dat insulaire ligt ook de kiem van het totalitaire. De Keisnijders speelt zich net af buiten het utopische eiland. Het hart van de utopie hebben de keisnijders ondoordringbaar gemaakt, dat is de binnenkant van de ronde muur waar niemand komt, het ideaal zit daar goed volmaakt rond te wezen, en net dat, maakt dat Susan, Robbert, Marthe en co daarbuiten blijven.

Dit was een ingekorte versie voor Krantje Boord. Lees het volledige interview hier: Pieter de Buysser bevecht, bezingt en bezweert in De Keisnijders

Boekpresentaties: 13 dec. in Utrecht zie agenda & Amsterdam: 30 en 31 januari te zien in de Brakke Grond in Amsterdam met Bookburning: Een verstopte geschiedenis, meer info op www.pieterdebuysser.com