door Marc.
“This paper […] concludes that the ill-treatment of children who come in contact with the military detention system appears to be widespread, systematic and institutionalized throughout the process, from the moment of arrest until the child’s prosecution and eventual conviction and sentencing.”
Zo luidt, in het kort, de conclusie van een in februari door UNICEF gepubliceerd rapport over Palestijnse kinderen die in militaire detentie gezet zijn door het Israëlische leger. Niet echt een prettige conclusie, om het maar even zacht uit te drukken. Wat gebeurt er dan allemaal in die militaire detentie? En op wat voor schaal vindt deze “ill-treatment” dan plaats?
Eerst de schaal. Elk jaar worden ongeveer 700 Palestijnse kinderen tussen de 12 en 17 jaar ondervraagd en gevangengezet door het Israëlische leger, de Israëlische politie en beveiligingsagenten. Dat is een gemiddelde van bijna twee per dag. Dit zijn, in mijn ogen in ieder geval, veel kinderen. Te veel.
Dan de “ill-treatment.” Om dit niet teveel van mijn interpretatie af te laten hangen nog een citaat uit het rapport:
“[T]he common experience of many children is being aggressively awakened in the middle of the night by many armed soldiers and being forcibly brought to an interrogation centre tied and blindfolded, sleep deprived and in a state of extreme fear. Few children are informed of their right to legal counsel.”
De term “ill-treatment” lijkt mij hier nogal een understatement. Ik zou dit toch eerder in de categorie “abuse” laten vallen. Niet in de laatste plaats omdat het rapport verder concludeert dat de manier waarop Israël in deze zaken handelt in strijd is met onder andere de Conventie tegen Marteling.
Het is natuurlijk allemaal heel vervelend dat dit gebeurt en daarom is het ook zo fijn dat UNICEF nu een onderzoek heeft gedaan waardoor deze feiten aan het licht komen.Nu kunnen ze er tenminste iets aan gaan doen. Maar wat gaat UNICEF, een orgaan van de VN met als doel onder andere het beschermen van kinderen tegen geweld, hier aan doen?
Het korte antwoord op deze vraag is: niets. Het lange antwoord is dat UNICEF in haar rapport een aantal aanbevelingen doet die ze samen met Israël tot uitvoer willen brengen. Feitelijk komt het er dus op neer dat UNICEF en de VN ontdekt hebben dat Israël systematisch kinderen mishandelt. Ze hebben vervolgens besloten dat het niet nodig is om hier consequenties aan te verbinden. Waarom nemen we deze mensen nog serieus?
UNICEF is inderdaad een orgaan van de VN, maar het heeft geen mandaat om sancties op te leggen. Dat kunnen alleen de algemene vergadering (economische sancties) en de veiligheidsraad (economisch en militair).
Organen als UNICEF, UNIFEM, UNDP en UNHCR kunnen niets opleggen: ze zijn vooral gericht op humanitaire hulpverlening, ontwikkeling en onderzoek. Ze zijn bij de uitvoering daarvan totaal afhankelijk van de landen waar ze werken, zonder toestemming van de lokale regering kunnen ze niet werken. Als UNICEF Israel tegen zich in het harnas zou jagen zouden ze het land uit gegooid worden en helemaal niets meer kunnen in Palestina en Israel, geen onderzoek, geen waarneming, geen hulpverlening, niets.
Er is heel erg veel heel erg mis met het VN systeem – op de allereerste plaats de absurde veiligheidsraad, waarbij alle macht geconcentreerd is bij een handjevol landen, gekozen op basis van de machtsverhoudingen in 1945 – maar “Ze hebben vervolgens besloten dat het niet nodig is om hier consequenties aan te verbinden. Waarom nemen we deze mensen nog serieus?” is ongenuanceerd en onbehulpzaam. UNICEF *kan* in dit geval niet meer doen, en “de VN” bestaat niet – de VN is een samenwerking van natie-staten met heel erg veel vershillende organen en organisaties met andere mandaten en mogelijkheden. Het is niet méér dan de som zan zijn delen, de lidstaten: De VS zullen eeuwig serieuze sancties tegen Israël blokkeren, en “de VN” kan daar niets tegen inbrengen.