door Alexander Beunder.

We informeren je over het onderwijs, de wereld, ‘het systeem’, de politiek en onderdrukking. Maar wat doen we eigenlijk? Wat doet een KSU’er aan al deze problemen?

Demonstraties, bezettingen, debatten, leesgroepen; je weet wel half wat een KSU’er doet in het dagelijks leven. Maar misschien zijn we toch te onduidelijk over wat we precies doen, dus hier een korte indruk van onze activiteiten in 2013.

Ten eerste zijn we onze eigen ‘universiteit’: we ontplooien verschillende zelf-educatie projecten omdat we naast onze studie ook andere, vaak interessantere bronnen van kennis willen behandelen. Ons tweewekelijkse Basta!-debat in de Kargadoor, onze tweewekelijkse leesgroep sessies (de nieuwe serie ‘Education in the Age of Neoliberalism’ is in februari begonnen), onze informele borrels en ook onze open vergaderingen gebruiken we voor een groot deel om kennis en gedachten uit te wisselen en zo ons (politieke) begrip van de wereld te vergroten. Onze vaste vergaderplek: boekwinkel de Rooie Rat, waar inmiddels aardig wat KSU’ers als vrijwilliger voor werken, waar we altijd een grote pot verse koffie zetten en onze maaltijdsalades wat gehaast consumeren voordat de vergadering of leesgroep sessie begint. Binnen de KSU leven verschillende politieke stromingen die regelmatig op tafel worden gelegd en besproken. Vragen als “hoe spreken we onze medestudenten aan?” blijven terugkomen.

Niet alle zelfeducatie projecten kondigen we publiekelijk aan. Zo zijn we ‘intern’ (de actieve leden die naar onze open vergaderingen komen) een tweewekelijkse debattraining begonnen met een bevriende professionele debattrainer, om onze overtuigings skills te verbeteren. “Als je de wereld wil veranderen is dit een belangrijke skill”, aldus onze trainer.

Zoveel zelfeducatie projecten, leesgroepen, debatten… zijn we dan ‘armchair revolutionaries’ geworden? Natuurlijk niet. Zoals Freire zei: “The insistence that the oppressed engage in reflection on their concrete situation is not a call to armchair revolution. On the contrary, reflection – true reflection – leads to action […] Otherwise, action is pure activism.”

We proberen minstens elke twee weken in Utrecht te flyeren voor onze onderwijscampagne en we brainstormen elke twee weken op dinsdagavondborrels over deze campagne. Sommige KSU’ers deden in februari actief mee aan de bezetting van het Sarphati verzorgingstehuis in Amsterdam, waar het personeel eiste: “geld voor de zorg, moet naar de zorg”, in plaats van naar overbetaalde managers. En voor de vluchtelingendemonstratie van 23 maart hebben we druk gemobiliseerd.
Als je nu denkt: “Gelukkig, KSU zit er bovenop”. We hebben ongeveer 12 actieve leden. 635 likes op facebook. Maar er zijn zo’n 66.000 studenten in Utrecht. Zolang onverschilligheid mainstream blijft en kritiek marginaal, zal er weinig veranderen. Als 1 op de 100 Utrechtse studenten actief en georganiseerd in opstand komt tegen, bijvoorbeeld, de afschaffing van de basisbeurs, zijn we bij elkaar al met 660. Als 10% opstaat zijn we met 6.600. Onderschat jezelf niet.