Europe in chaos, from square to parliament
Justified resistance or necessary reforms?
The eurozone crisis is hitting the so-called ‘PIIGS’. Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain are in big trouble. To get out of this crisis governments have been imposing austerity measures, which is giving rise to a growing resistance movement. Will cuts in pensions, salaries, and social benefits help us out of the crisis? What reforms are being proposed exactly? And who will benefit from these reforms?
Wanneer: Thurs— 15 Sept 2011
Aanvang: 19.30
Locatie: De Kargadoor, Oudegracht 36, Utrecht
Entrance: Free
Speakers will be make known at a later date.
According to the European Parliament, the solution is to strengthen the Commission, which allegedly possesses the solution to the crisis: austerity. However, many people think that cutting pensions, salaries, and social benefits is not exactly a step towards social justice. The protest movement against austerity measures and other reforms has been especially strong in Greece and Spain. But all over Europe people have been expressing their anger in demonstrations, marches, rallies, and by putting up camps that occupied many city squares for weeks. Why are people resisting reforms? What do they hope to achieve? Aren’t the reforms necessary to get us out of the crisis? In this Basta! debate proponents of the reforms and supporters of the resistance against the reforms will discuss these issues.
Kameraden,
Jullie hebben regelmatig discussiebijeenkomst van Basta in de Kargadoor. De volgende, op donderdag 15 januari, heeft als onderwerp “Europe in chaos, from square to parliament”.
Zoals jullie weten zijn wij internationalisten. Dat wil zeggen dat we ervan uitgaan dat uiteindelijk een vereniging van de strijd van werkers van alle (vooral centrale) landen de doorslag zal geven in de strijd tegen de gevolgen van de crisis en het vooruitzicht op een maatschappij, waarin het leven waardig is te leven.
Maar omdat wij ook een afdeling in Nederland hebben (net zoals in België, Duitsland, Frankrijk, Spanje en 16 andere landen) concentreren wij ons voornamelijk op de gebeurtenissen in Nederland.
Zoals jullie wel weten staan er in Nederland heel wat aan bezuinigingen op stapel, waartegen een steeds breder verzet zich begint te ontwikkelen. Wij nemen, als actieve deelnemers aan de strijd, voortdurend een duidelijk standpunt in tegen de bezuinigingen, ontslagen, verlaging van de inkomens en de afbraak van de zorg, onderwijs en openbare diensten. Dat standpunt willen we graag met zoveel mogelijk groepen en personen delen. En ons schijnt het dat dat de bijeenkomst die jullie organiseren daar een goede gelegenheid voor is.
Zoals jullie wellicht weten zijn we niet alleen internationalisten, maar ook niet voor een samenwerking met groepen, partijen die ons meevoeren op de parlementaire weg. Maar ook daarover willen we graag een open en respectvolle discussie aangaan met iedere groep of iedere persoon die oprecht begaan is met de strijd van de werkers, werklozen, precairen, ouderen, scholieren en studenten.
Denken jullie dat er daarvoor de nodige ruimte bestaat? Of anders gezegd: willen jullie voldoende ruimte scheppen om de discussie aan te gaan over “welke strijd te voeren in Nederland” tegen de maatregelen van de regering en “hoe die vorm te geven”?
Wij zouden het zeer op prijs stellen als jullie daar open voor staan, ondanks de meningsverschillen die er tussen enkelen van jullie en ons bestaan.
Kameraadschappelijke groeten,
Arjan (Wereldrevolutie/Internationalisme)
For the first time in Greece a documentary produced by the audience. Debtocracy seeks the causes of the debt crisis and proposes solutions, hidden by the government and the dominant media.
Debtocracy is a 2011 documentary film by Katerina Kitidi and Aris Hatzistefanou. The documentary mainly focuses on two points: the causes of the Greek debt crisis in 2010 and possible future solutions that could be given to the problem that are not currently being considered by the government of the country.
Hier is de link
http://topdocumentaryfilms.com/debtocracy/
Ã?n de periode 2000 – 2010 werd volgens SIPRI aan Griekenland voor 11.092 miljoen US$ wapens geleverd, De vier grootste leveranciers zijn 1. – USA (4.666, waarvan 944 miljoen US$ in 2009) ; 2, Duitsland (2.482, waarvan 410 miljoen US$ in 2010) ; 3. Nederland (688, waarvan 28 miljoen US$ in 2010) ; 4 Frankrijk (1.300 waarvan 979 miljoen US$ in 2007).Het tekort probleem was bekend.Waarom leveren genoemde landen aan Griekenland en waarom koopt Griekenland? Is er oorlog of zo, of is het iets anders?
De pleinbezettingen: een beloftevolle ontwikkeling van de anti-kapitalistische strijd tegenover de achterhaalde democratische weg van het burgerlijk parlement.
De massale vergaderingen op de openbare pleinen, en het ordewoord ‘Bezet het plein!’ betekenen een regelrechte uitdaging van de democratische orde. Bijeenkomen, solidariteit beleven, collectief discussiëren, beginnen te handelen als een onafhankelijk sociaal lichaam, zijn in werkelijkheid een uiting van een onweerstaanbaar geweld tegen de burgerlijke orde.
De vergaderingen vertrekken namelijk van het standpunt dat de individuen staan sterk omdat zij steunen op de “rijkdom van hun sociale verhoudingen” (Marx), door zich daarin te integreren en een hecht onderdeel zijn in een uitgebreid collectief lichaam.
De tussenkomsten, de ordewoorden, de bordjes op het ‘Puerta del Sol’ in Madrid tierden welig en getuigden, als resultaat van het collectieve, eensgezinde karakter van de beweging, van een diepgaande overdenking; “De stembussen kunnen onze dromen niet tegenhouden”, “600 Euro’s per maand, dat is pas geweld!”, “Werkloos, dakloos, zonder angst!”. Ze toonde ook een bewustwording aan omtrent de perspectieven: “Wij zijn de toekomst, het kapitalisme het verleden!”, “Alle macht aan de vergaderingen,”De toekomst begint nu!”,”Geloof je nog dat het een utopie is?”.
Maar ondanks de beloftevolle ontwikkeling en de toename van het bewustzijn binnen de beweging, zijn ook de illusies en verwarringen over de democratie, met als vertrekpunt de burger, de ‘hervormingen’, nog groot. Vooral als ze van binnenuit nog versterkt wordt door de druk van een orgaan als ‘Democracy Real, Ya’ (DRY), en van buiten door de politici, de media, enzovoort, die de twijfels en het op zoek gaan naar ‘snelle en tastbare resultaten’ uitbuiten en aansporen
Zo riep DRY op en bepaald moment bijvoorbeeld, geheel buiten de dynamiek van de discussie in de vergaderingen van de arbeiders, op tot een ‘vreedzame betoging’, die er in bestond om het parlement te omsingelen om ‘de afgevaardigden te beletten om deze onrechtvaardige wet te gaan stemmen’. Het ging om een typisch zuiver symbolische actie die zich, in plaats van de wet en de instellingen te bestrijden waaruit ze voortvloeit, richtte tot het ‘geweten’ van de afgevaardigden.
De sociale verhoudingen, verheerlijkt door de wetten van de burgerlijke staat, bepalen nu eenmaal dat de uitgebuite meerderheid zich bezighoudt met ‘haar eigen zaken’. En als deze wenst deel te nemen aan de openbare zaken, dan moet ze maar gebruik maken van het stemrecht en het vakbondsprotest die haar atomiseren en nog meer individualiseren.
De democratie is gegrondvest op de passiviteit en de atomisering van de onmetelijke meerderheid, die gereduceerd is tot een som van individuen, die des te weerlozer en kwetsbaarder zijn naarmate zij geloven dat hun IK soeverein kan zijn.
En als de strijd toch een aanvang neemt, beschouwen de democratische en vakbondscriteria deze als een opsomming van individuele beslissingen. Zijn jullie dan niet ontevreden? Voelen jullie je dan niet vertrapt? Natuurlijk zijn jullie dat wel! Wel, waarom komen jullie dan niet in opstand? Was het maar zo eenvoudig, dat de arbeider maar te kiezen had uit ‘moedig’ of ‘laf’; alleen tegenover zijn geweten, net zoals in een stemhokje! De klassenstrijd volgt dit soort idealistische en vervalste schema niet.
Tegenover de manipulaties van de burgerlijke stromingen, komt het erop aan verenigd te blijven, een duidelijk debat te voeren, zich op nationaal en internationaal vlak te coördineren. In belang van het geheel van de arbeidersklasse en alle niet-uitbuitende lagen van de maatschappij, moet er een standpunt verdedigd worden dat beantwoordt aan haar diepste behoeften en aspiraties: tegen de democratische leugen in aantonen wat er schuilgaat achter het ordewoord: “Alle macht aan de vergaderingen!” ; tegen de eisen van democratische hervormingen, wijzen op de consequente strijd tegen de sociale bezuinigingen; tegen de illusoire ‘hervormingen’ binnen het kapitalisme, de hardnekkige en standvastige strijd uitleggen in het perspectief van de vernietiging van het kapitalisme.
Omdat ik waarschijnlijk (jammergenoeg) niet aanwezig kan zijn, deze bijdrage aan de discussie, samengesteld naar het artikel: “De mobilisatie van de ‘Verontwaardigden’ in Spanje en haar weerslag in de wereld: een veelbelovende beweging voor de toekomst.” (http://nl.internationalism.org/node/886)
De bijdrage hier boven is niet geschreven bij een buitentemperatuur van -5C.
Interessante gedachten; ook niet vreemd.
Maar een ding wel te beseffen, dat rechts-conservatieven en liberalen elkaar al hebben gevonden in het pact van overheidsbezuinigingen met massale uitstoot van bestuursambtenaren.
Terugtredende overheid creëert ruimte voor zelfbestuur door deze uitstoot en voor hen solidariteit in eigen kring.
Het contract met de burger en de alom vertegenwoordigde woningcoöperatie of in Twente, FC Twente, als drager van verdeling van middelen is alom in ontwikkeling.
De vraag wordt dus hoe organiseer je – samenwerking, regels en wetgeving blijven nodig. alleen al vanuit oogpunt van rechtsstatelijkheid en kostenefficiency – een nieuwe democratie.
Directe democratie via Internet kan wel een hulpmiddel zijn, maar nooit het einddoel in een cultuur van vette headlnes en vooroordeel.
Ook de agendasetting vraagt om controle.
Suggesties zijn van harte welkom. “Burgers die zich samen sterker en effectiever maken dan de overheid, creëren de samenleving van de toekomst.”