Afgelopen dinsdag sprak Kritische Studenten Utrecht met de wereldomroep over de schoonmakersstaking en hoe het nou komt dat studenten nog niet zo massaal in opkomst komen.
“Met het aantal mensen dat nu in opstand komt heeft dat weinig zin. Als je een demonstratie organiseert met 300 man, gaat Den Haag daar niet zijn plannen voor veranderen. Dus we willen nu ons meer gaan richten op lokale zaken, in de hoop dat we daar iets kunnen winnen.”
Euranet “Kijk-we-kunnen-wat-winnen”
(Klik voor het radiofragment op de ‘play’-knop boven het artikel)
Ze hebben er vijftien weken voor gestaakt. En met resultaat, want vorige week tekenden de schoonmakers hun nieuwe CAO, mét loonsverhoging en betere arbeidsvoorwaarden. Maar bij de Nederlandse studenten wil het niet zo lukken met de actie. “Ze zijn moeilijker te motiveren dan we dachten.”
Sander van Lanen is lid van Kritische Studenten Utrecht (KSU). Die club verklaarde zich twee maanden geleden solidair met de schoonmakers. Samen bezetten ze het Ruppertgebouw op de Utrechtse Uithof. De verhoudingen waren wat scheef, er kwamen weliswaar zo’n 2000 schoonmakers op de actie af, maar de studenten lieten het afweten. “Het is iets waar we vaker tegenaan lopen.”
En dus beraden de studenten van KSU zich op nieuwe actie. Weg met die grote thema’s, met protest tegen de landelijke onderwijsbezuinigingen: “Met het aantal mensen dat nu in opstand komt heeft dat weinig zin. Als je een demonstratie organiseert met 300 man, gaat Den Haag daar niet zijn plannen voor veranderen. Dus we willen nu ons meer gaan richten op lokale zaken, in de hoop dat we daar iets kunnen winnen. En dan kunnen we aan mensen laten zien ‘kijk, we kunnen wat winnen’. Zo kunnen we meer mensen binnentrekken, omdat we een beter verhaal hebben. En als we meer mensen hebben, kunnen we grotere dingen gaan proberen.”
Voorlopig zijn de studenten op de Uithof niet echt te porren voor actie. Redenen genoeg: geen tijd, niet betrokken, te lui, bijna afgestudeerd, het heeft toch geen zin. Maar wel goed dat anderen het doen, natuurlijk. En dus gaan Sander en zijn mede actievoerders stug door. Binnenkort, als het mooi weer wordt, gaan ze guerrilladebatten organiseren. Gewapend met megafoon en prikkelende stellingen gaan ze op de studenten af die dan buiten in de zon zitten. “Als ze niet naar onze debatavonden komen, komen wij wel naar hun toe.”