Enkele weken geleden werd Rishi, een 17 jarige jongen, op station Den Haag Holland Spoor doodgeschoten door de politie. Hij was ongewapend en stond tegen een muur, er was dus geen bedreiging, er was geen zelfverdediging. Rishi is wel dood.

Na een week heeft de politie en de NS de kaarsen, bloemen en teksten verwijdert die door vrienden, familie en symathisanten zijn achtergelaten. Vermoord door de politie en niet meer dan een korte herdenking. Vergelijk dit met de doodgeslagen grensrecher, media aandacht overal en heel het land in rep en roer. Niet dat dit geen aandacht verdient, maar het verschil in aandacht spreekt boekdelen.

Omdat vrienden van Rishi het wegmoffelen van zijn dood niet pikte hebben ze afgelopen zondag opnieuw kaarsen, bloemen en teksten op de plek van zijn dood achtergelaten. Ze kregen ongeveer een kwartier van de NS en politie om hun herdenking te houden, daarna moesten ze weg. Enkelen symphatisanten en vrienden wouden dit niet, een moord doe je niet af in een kwartier, de jongen is dood, dat verdient tijd.

Dat de politie en de NS het hier niet mee eens waren werd snel duidelijk. Deze groep werd ingesloten en gearresteerd. De groep bleef vreedzaam, de politie niet, er zijn mensen met hun hoofd op de stenen gesmeten, geslagen, duimen in ogen gedrukt, polsen gekneust. Al die tijd bleven de herdenkers vreedzaam. Een jongen die het filmde werd om deze reden gearresteerd, mensen die toekeken vanaf een ander perron werd door NS personeel het zicht beperkt.

En hier hield het niet op, op het politiebureau werden de opgepakten met weinig respect behandelt. Vrouwen werden aangesproken met ‘hey vrouwtje’, jongens met een Arabisch uiterlijk werd verteld dat ze terug konden gaan naar Egypte als het ze hier niet beviel. Agenten waren bijdehand, maakten grappen en waren zeer respectloos richting de jongeren die een dood wouden herdenken.

Toen de meesten waren vrijgelaten, en wachtten op diegene die nog vast zaten, werden ze weggestuurd door de politie. Weggestuurd, en gevolgd door een zestal agenten en een busje. Iedere keer als er even ingehouden werd kregen ze te horen dat ze door moesten lopen. Een richting, een kant, wegwezen.

Dit is hoe je behandelt wordt als je een jongen wilt herdenken die zinloos is vermoord. Zinloos geweld vanuit de staat verdient blijkbaar geen herdenking. Mensen die opkomen voor menselijkheid worden opgepakt en vernedert, dit is repressie!