Afgelopen zaterdag waren we als Kritische Studenten Utrecht uitgenodigd voor het NCRV programma ‘Debat op 2’. Behalve dat ik me irriteerde door de beloofde spreektijd die we niet kregen, ergerde ik me aan iets dat me eerder ook al opviel: alle politieke partijen, zowel links als rechts, spreken dezelfde taal.

Het debat zou moeten gaan over wie schuld had aan het falen van het Catshuisoverleg en of nieuwe verkiezingen een goed idee zijn. Naast de schuldvraag, ging de discussie vooral over de verschillende aanpak die politieke partijen zouden hebben, en het mediacircus omtrent campagnes en de verkiezingen leek begonnen. Maar iedere partij, van de zogenaamd linkse SP tot de racistische PVV (“Ik ben werkloos dankzij die Polen”) heeft het over hervormingen, bezuinigingen, 3% begrotingstekort en triple A status. Hiermee zit ook parlementair links gevangen in een rechts discours, en kan er van een sterke linkse oppositie geen sprake zijn.

Waarom wordt het succes van beleid gemeten in economische termen? Waarom rekenen we de regering af op de Nederlandse kredietstatus en het percentage begrotingstekort? Waarom stellen we geen doelstellingen als goed onderwijs, toegankelijke zorg, kwalitatief openbaar vervoer en sociale solidariteit? Door de discussie in de huidige taal te voeren wordt bevestigd dat in de politiek de economie belangrijker is dan de bevolking.

Wat heb je te kiezen als iedere partij op dezelfde manier denkt en er hooguit wat accentverschillen zijn? Zolang de linkse partijen niet uit dit rechtse discours stappen kan er geen serieus tegenwicht geboden worden aan de verdergaande sociale afbraak. Ik denk dat het tijd wordt om te laten zien dat wij meer om de sociale gevolgen in de samenleving geven dan om onze internationale economische positie, dat we niet weggecijferd willen worden voor een tiende procent minder begrotingstekort en liever een gezonde samenleving willen dan een hoge kredietbeoordeling.

Laten we daarom massaal de straat op gaan, en eisen dat we niet vergeten worden. Dat wij onze samenleving niet af laten breken om enkele financiële doelstellingen te halen, dat de sociale gevolgen belangrijker zijn dan de financiële. Laten we hiermee beginnen op 1 mei, met het ‘Rondje Binnenhof’ dat oproept om in verzet te komen tegen de afbraak van de sociale samenleving. Die dag wordt er om 13:00 een demonstratie gehouden in Den Haag om grote de afstand tussen politiek en samenleving te bekritiseren. Er word gelopen onder het motto “Niets bewijst dat de huidige politiek ons verbetering biedt. Wat je bent wordt je ontnomen, wat je krijgt dat wil je niet!”. Als de politici het niet doen, moeten we het zelf maar doen!