Afgelopen zaterdag stond KSU op de Stadhuisbrug in Utrecht. Geen plek waar je normaliter veel KSUers zult aantreffen, maar solidariteit kent geen grenzen. En dat is waar de Zapatista’s om vroegen: internationale solidariteit.
De organisatie van Mayaboeren vraagt niet zomaar om hulp: na 20 jaar sociale strijd weigert de Mexicaanse regering nog steeds de Zapatista’s te respecteren, terwijl dat het enige is waar ze om vragen. Op 2 mei jongstleden is er opnieuw een Zapatista leider vermoord tijdens een paramilitaire aanval op de gemeenschap La Realidad. Zonder internationale verontwaardiging is dit een vrijbrief voor meer geweld. Reden genoeg om de Zapatista’s te steunen en onze solidariteit te betuigen.
Deze solidariteit hebben we gezocht bij onze mede-Utrechters. En we hebben haar gevonden. Al kennen nog maar weinig mensen de Zapatista’s, bij sommigen rinkelt er nog een belletje:
“Ah Zapata, dat is toch die Mexicaanse vrijheidsstrijder?”
Dat klopt, op hem hebben de Zapatista’s hun naam op gebaseerd. Vooral de voorbijgangers van de oudere generatie herinneren zich nog de opstand in 1994. Diegenen die voor het eerst over de Zapatista’s horen, vormen snel sympathie en zijn bewonderingswaardig gretig om met de zwarte Zapatista bandana op de foto te gaan. De bandana heeft deze dag meer dan vijftig mensen omgetoverd in een Zapatista. Wanneer was de laatste keer dat de Stadhuisbrug zoveel strijders op haar brug heeft gedragen?
De oproep voor solidariteit wordt snel beantwoord door Utrechters, maar moeilijker is de vraag naar hun laatste Zapatista daad. We willen de Zapatista’s steunen door hen te laten zien dat ze niet alleen staan, dat het ook in Utrecht barst van de – soms nog niet uit de kast gekomen – Zapatista’s.
“Wij geloven dat er zich in iedereen een Zapatista schuilhoudt, volgens mij ben ik er net één tegengekomen”
Sommigen lachen zenuwachtig en denken hardop
“Tja, wat doe ik om de wereld een beetje mooier te maken?”
Ook al hebben sommigen wat tijd nodig om na te denken, het komt maar zelden voor dat iemand zich geen recentelijke daad van burgerlijke ongehoorzaamheid of solidariteit met de medemens weet te herinneren.
“Ik heb net de straatkrant gekocht, telt dat ook?”
“Ik heb een tentamen gemaakt voor mijn Iraanse buur, toen is ze geslaagd voor haar opleiding.” “Laatst heb ik de dierenambulance gebeld voor een gewonde vogel.”
“Ik heb een meisje gelukkig gemaakt.”
“Een werkeloze aan werk geholpen”
“Met demente bejaarden gewandeld enzo…”
“Ik probeer zo min mogelijk te oordelen.”
“Ik help andermans leven dragelijker te maken.”
Een persoon vond het al genoeg dat hij vandaag een bloementjes t-shirt aanhad en een ander gaf ons een knuffel uit solidariteit, dat was zijn goede daad van vandaag. Al zit het in onze naam, we zijn deze dag niet al te kritisch geweest. Of je nou een kleine of een grote Zapatista bent, iedereen gaat op de foto.
Maar één iemand vervloekte ons:
“Wat is dat voor vraag op mijn vrije zaterdag?!”
Hij gierde het uit van het lachen omdat hij geen goede daad kon bedenken.
“Ik ben eigenlijk alleen maar met mezelf bezig geweest de afgelopen tijd, erg he?!”
Na een tijdje sparren – hij moet toch wel iets goeds hebben gedaan? – kwam er niks uit. Al was hij ook wel erg kritisch; het mocht niet zomaar een daad zijn. Uiteindelijk heeft hij op de Wall of Solidarity geschreven “Zapatista in wording”. Andere voorbijgangers die moeite hadden met een Zapatista daad te bedenken, raadden we aan nog een blokje om te gaan, een goede daad te doen en op de terugweg verslag uit te brengen.
Het zit hem duidelijk in de kleine dingen, bij Utrechters. Maar wie beweert dat kleine dingen klein blijven, is een doemdenker. Wij waren voldaan bij de hoeveelheid mensen die zich met enthousiasme identificeerden als een Zapatista. Zoals subcomandante Marcos zei:
“Behind our black mask, behind our unnamable name, behind what you see of us, behind this, we are you.”
We hopen dat onze mede-Utrechters deze verbondenheid in sociale strijd hebben gevoeld. Wij in ieder geval wel. Dat zit in het moment dat je de bandana over je hoofd trekt, in verwarring de ooggaten zoekt, je haar voor je ogen wegveegt en opeens met een Zapatista blik de wereld bekijkt. Utrechters zijn in ieder geval aan het denken gezet. Wat zijn de waarden die we graag terug zien in de maatschappij en wat doen we in ons dagelijkse leven om dit na te streven?
We zullen de Zapatista’s een foto sturen van de Wall of Solidarity. Hopelijk geeft het hun hernieuwde kracht om de strijd voort te zetten. Hopelijk zijn deze internationale acties een signaal aan de overheid: we zijn de Zapatista’s niet vergeten en onze ogen zijn op Chiapas gericht.
Be a Zapatista where ever you are!
Deze actie hebben we in georganiseerd in samenwerking met grassrootsprojects.com.
—————————————————————————————————————————————————————————————
English:
Looking for the Zapatista’s in Utrecht – Solidarity action
Last Saturday KSU was on the Stadhuisbrug in Utrecht. This is usually not a place where you can find many KSUers, but solidarity does not have any boundaries. And that is exactly what the Zapatista’s were asking for: international solidarity. The organisation of Maya farmers are not simply asking for help. After 20 years of social struggle the Mexixan authorities are still refusing to respect the Zapatista’s, while respect is the only thing they ask for. On the second of May another Zapatista leader was murdered during a military attack on the community La Realidad. Without international outrage this is a free passage for more violence. That seems to be reason enough to support the Zapatista’s and show our solidarity.
We sought for solidarity with our fellow Utrechters. And we found her. Although not many people knew the Zapatista’s, some remembered:
“Ah Zapata, wasn’t that that Mexican freedom fighter?”
That’s right, the Zapatista’s based their name on him. Especially the passers-by of the older generation still remember the revolt in 1994. Those who heard of the Zapatista’s for the first time were quick with their sympathy and admirably eager to be photographed wearing a Zapatista bandana. The bandana turned over fifty people into Zapatista’s that day. When was the last time the Stadhuisbrug carried this many revolutionaries?
The Utrechters quickly answered the call for solidarity, but what proved to be difficult was finding their most recent Zapatista deed. We wanted to support the Zapatista’s by showing them they are not alone, that also in Utrecht the city is filled with – sometimes under cover – Zapatista’s.
“We believe that everyone is secretly a Zapatista, I think I just met one..”
Some people laugh nervously and think out loud.
“Yes well.. What do I do to make the world a bit more beautiful?”
Although some need some time to think, almost everyone could remember a deed of civil disobedience or solidarity with their fellow human beings.
“I just bought the Straatkrant, does that count?”
“I made an exam for my Iranian neighbour, she finished her education then.”
“I recently called the animal ambulance for a hurt bird.”
“I made a girl happy.”
“I got someone who was unemployed a job.”
“Walking with demented older people and stuff..”
“I try to judge as little as possible.”
“I try to make other people’s lives more bearable.”
One person thought it was enough that he was wearing a shirt with flowers today and another hugged us in solidarity, that was his good deed for today. Although the world critical is in our name, we weren’t that critical today. It doesn’t matter whether you are a small or a big Zapatista, everyone can let their picture taken.
Only one person cursed us:
“What kind of question is that on my free Saturday?!”
He laughed out loud, because he couldn’t think of a good deed.
“Actually I have been quite self involved lately, isn’t that horrible?!”
After a short period of discussion – he must have done something good? – there were still no results. He was very critical himself; it couldn’t be just some random deed. In the end he wrote on the Wall of Solidarity: “Becoming a Zapatista”.
We advised other passers-by who had difficulties with coming up with a Zapatista deed to walk around the block, do a good deed and come do a report back when they returned.
It’s obviously the small things, with Utrechters. But who claims that small things always stay small, is a pessimist. We were satisfied with the amount of people who were happily willing to identify as Zapatista. Like subcomandante Marcos said:
“Behind our black mask, behind our unnamable name, behind what you see of us, behind this, we are you.”
We hope that our fellow Utrechters felt this sense of connectedness to social struggles elsewhere. We did. Especially in the moment when you pull the banada over your head, in confusion looking for the eye holes, you sweep away the hair from your eyes and suddenly look into the world from a Zapatista perspective.
Utrechters have been put to thinking. What are the values that we like to stimulate in our communities and what do we do in our daily lives to pursue these values?
We shall send the Zapatista’s a photo of the Wall of Solidarity. Hopefully it gives them renewed energy to continue the struggle. And hopefully these international actions will be a signal to the Mexican government, that we haven’t forgot about the Zapatistas and our hearts are with Chiapas.
Be a Zapatista where ever you are!
We organized this action in collaboration with grassrootsprojects.com
