Het vluchtelingendebat doet veel stof opwaaien. De meeste aandacht gaat uit naar vluchtelingen die nieuw in Nederland aankomen. Maar het lijden van vluchtelingenkinderen die al langere tijd hier zijn, voltrekt zich onzichtbaar en in stilte. GEEN KIND AAN DE KANT organiseert in mei twee demotours om samen met de vluchtelingen in de gezinslocaties te demonstreren voor de rechten van vluchtelingenkinderen.

In Nederland wonen honderden vluchtelingengezinnen in zogenaamde ‘gezinslocaties’. Vaak wonen ze daar al jaren, meestal op één kamer per gezin. De kinderen gaan naar Nederlandse scholen en hebben Nederlandse vriendjes en vriendinnetjes.

Kinderpardon

Voor hier gewortelde kinderen kwam er in 2012 de Kinderpardon-regeling. Maar in de praktijk blijkt dat 98% van de kinderen wordt afgewezen, omdat het onmogelijk is om aan de talloze voorwaarden te voldoen. De meeste kinderen worden afgewezen omdat ze ‘niet voldoende meewerken aan terugkeer’. Vanuit Defence for Children en Kinderombudsman Marc Dullaert kwam er al eerder kritiek op het Kinderpardon.

Invallen, opsluiting en uitzetting

Vluchtelingenkinderen en hun ouders leven jaren in onzekerheid. Daar komt de voortdurende dreiging van gedwongen terugkeer bovenop: wekelijks worden meerdere gezinnen voor zonsopgang door de vreemdelingenpolitie van hun bed gelicht, waarna ze worden overgebracht naar de gezinsgevangenis Kamp Zeist. Van daaruit worden ze op het vliegtuig gezet naar het land van herkomst, terwijl dat voor de ouders vaak een levensgevaarlijke situatie oplevert en de kinderen zich daar niet meer thuis voelen.

Uit de getuigenverklaringen van de kinderen en hun ouders blijkt dat niet zelden bij de politieinvallen en de uitzettingen geweld wordt gebruikt. De vluchtelingen in de gezinslocaties kampen naast vluchttrauma’s en langdurige onzekerheid over de toekomst, ook met gedwongen inactiviteit, weinig financiële middelen en een verbod om de gemeente te verlaten.

Rechten van het Kind

Nederland tekende in 1995 het VN-Kinderrechtenverdrag. Maar met de behandeling van vluchtelingenkinderen en hun ouders in de gezinslocaties en gezinsgevangenis worden de Rechten van het Kind dagelijks geschonden. Dat blijkt ook uit talloze onderzoeken en publicaties van experts en academici.

GEEN KIND AAN DE KANT zet zich samen met de vluchtelingenkinderen, hun ouders en tal van organisaties in voor:

• een onvoorwaardelijk Kinderpardon voor hier gewortelde kinderen
• het stoppen van politieinvallen in de gezinslocaties en de daarop volgende opsluiting en uitzetting